Tax and the City
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
12 Mei 2014 | Kenia, Nairobi
Leuker kunnen ze het hier niet maken en heel veel gecompliceerder ook niet. Bart en ik proberen al enige tijd door de Keniaanse belasting- en douaneregelingen heen te navigeren naar ons einddoel: het inklaren van onze container (staat gepland voor 6 juni wat nog een weekje of drie aanvullend kamperen inhoudt) en de koop van 2 auto’s op diplomatiek kenteken. Vooralsnog een groot feest van onbegonnen werk en frustratie. Voor de koop van de auto’s hebben we een zogenaamde PRO1B-verklaring nodig die kan worden aangevraagd als je de PRO1C van de verkoper hebt. Wellicht raden jullie al wat de verkoper nodig heeft om die PRO1C aan te vragen, juist….. onze PRO1B.
Tijdens de aanvraag van de PRO1B bleek ook nog eens dat aangezien we straks allebei een diplomatieke auto op onze naam hebben, Bart niet meer belastingvrij zijn motor mag importeren. Gevolg: ze gaan in de haven van Mombasa onze container open maken, de motor eruit halen en die in een douanedepot zetten tot wij een zeer aanzienlijk bedrag aan belasting hebben betaald. Dat kan bijna niet fout gaan ;-). Nou ja, na inmiddels 3 maanden zonder spullen was ik toch al een beetje aan het onthechten van onze aardse bezittingen. We doen het hier al enige tijd met het hoognodige en dat gaat best. En het is lekker overzichtelijk, we zijn niet snel wat kwijt. Nou ja, dat is ook niet helemaal waar want tot onze onplezierige constatering is er geld verdwenen.
Wat ons weer eens voor een nieuwe personele uitdaging plaatste. Hiervoor was het gebleven bij “stuur geld want ik ben blut” (geld sturen kan hier gewoon per telefoon), ziek, zwak, misselijk, zwanger personeel of zieke en zelfs overleden familieleden. Ik kreeg gisteren een sms met de letterlijke tekst “I am in the hospital my brother is admitted after drinking these killer beer”. Toen ik geschokt vroeg hoe het ging, was het antwoord “critical dead now”. Huppakee een verdrietig overlijdensbericht op de zondag even tussen de wijntjes bij de buren door. Van het bier ben ik maar even afgebleven.
Maar goed, nieuw op de agenda is dus het raadsel van de verdwenen dollars. Wellicht de huishoudster of de tuinman, maar ja, 100% zeker weet je het nooit. Er zijn ook wel eens werklui binnen en ik ben geregeld weg. Ik ben er nog niet helemaal aan toe om iemand zijn inkomen te ontnemen als ik hem/haar niet op heterdaad heb betrapt. Naief…..wellicht. Onhandig?...... vast ook wel. De assertiviteit komt me hier nog steeds niet vanzelf aanwaaien. Maar nu ben ik dus wel gedwongen iets te ondernemen. Ik ben hier met die 2,5 FTE maar lekker zoet (en dan delen we ze ook nog met de buurtjes). Net als met de hondjes overigens; Sunka’s gevalletje van tekenkoorts, gesprongen bloedvat (als gevolg van de antibiotica injectie), Fjodor’s implantaat en blarenvirus hebben me toch al een keertje of 8 bij de dierenarts gebracht in evenzoveel weken. Maar inmiddels is het hele spul weer hersteld.
Zo zijn er wat alledaagse frustraties die bij het drijven van een expat-huishouden in Kenia horen. Maar als het mij allemaal een beetje te veel werk wordt, dan kan Bart gewoon een tweede vrouw aan laten rukken aangezien ze hier recentelijk een wet hebben aangenomen die polygamie toestaat. (ik heb zomaar het gevoel dat dat dan weer niet voor Keniaanse vrouwen geldt die behoefte hebben aan een man erbij…….).
Gelukkig brengt het leven hier in de stad ook nog steeds heel vele leuke dingen met zich mee. Het Koningsdagfeest op de Ambassade was een groot succes, het aantal mensen dat we hier leren kennen, en de bijbehorende social events, breiden zich in rap tempo uit en op de compound is het ook een aardige dolle boel. En als de honden hier tijdens het uitlaten een beetje idioot doen is dat 9 van de 10 keer een aapje, waar ik nog steeds echt blij van wordt. Woensdag ga ik met de dame waar ik tegenwoordig altijd gezellig de hondjes mee uitlaat naar een arbeidsproject voor lokale alleenstaande moeders om te kijken of we nog wat nuttigs kunnen doen en over anderhalve week staat een tripje Tanzania op het programma (Lake Natron en de Ngorongoro krater). Met ons hoef je dus nog steeds geen medelijden te hebben.
Tijdens de aanvraag van de PRO1B bleek ook nog eens dat aangezien we straks allebei een diplomatieke auto op onze naam hebben, Bart niet meer belastingvrij zijn motor mag importeren. Gevolg: ze gaan in de haven van Mombasa onze container open maken, de motor eruit halen en die in een douanedepot zetten tot wij een zeer aanzienlijk bedrag aan belasting hebben betaald. Dat kan bijna niet fout gaan ;-). Nou ja, na inmiddels 3 maanden zonder spullen was ik toch al een beetje aan het onthechten van onze aardse bezittingen. We doen het hier al enige tijd met het hoognodige en dat gaat best. En het is lekker overzichtelijk, we zijn niet snel wat kwijt. Nou ja, dat is ook niet helemaal waar want tot onze onplezierige constatering is er geld verdwenen.
Wat ons weer eens voor een nieuwe personele uitdaging plaatste. Hiervoor was het gebleven bij “stuur geld want ik ben blut” (geld sturen kan hier gewoon per telefoon), ziek, zwak, misselijk, zwanger personeel of zieke en zelfs overleden familieleden. Ik kreeg gisteren een sms met de letterlijke tekst “I am in the hospital my brother is admitted after drinking these killer beer”. Toen ik geschokt vroeg hoe het ging, was het antwoord “critical dead now”. Huppakee een verdrietig overlijdensbericht op de zondag even tussen de wijntjes bij de buren door. Van het bier ben ik maar even afgebleven.
Maar goed, nieuw op de agenda is dus het raadsel van de verdwenen dollars. Wellicht de huishoudster of de tuinman, maar ja, 100% zeker weet je het nooit. Er zijn ook wel eens werklui binnen en ik ben geregeld weg. Ik ben er nog niet helemaal aan toe om iemand zijn inkomen te ontnemen als ik hem/haar niet op heterdaad heb betrapt. Naief…..wellicht. Onhandig?...... vast ook wel. De assertiviteit komt me hier nog steeds niet vanzelf aanwaaien. Maar nu ben ik dus wel gedwongen iets te ondernemen. Ik ben hier met die 2,5 FTE maar lekker zoet (en dan delen we ze ook nog met de buurtjes). Net als met de hondjes overigens; Sunka’s gevalletje van tekenkoorts, gesprongen bloedvat (als gevolg van de antibiotica injectie), Fjodor’s implantaat en blarenvirus hebben me toch al een keertje of 8 bij de dierenarts gebracht in evenzoveel weken. Maar inmiddels is het hele spul weer hersteld.
Zo zijn er wat alledaagse frustraties die bij het drijven van een expat-huishouden in Kenia horen. Maar als het mij allemaal een beetje te veel werk wordt, dan kan Bart gewoon een tweede vrouw aan laten rukken aangezien ze hier recentelijk een wet hebben aangenomen die polygamie toestaat. (ik heb zomaar het gevoel dat dat dan weer niet voor Keniaanse vrouwen geldt die behoefte hebben aan een man erbij…….).
Gelukkig brengt het leven hier in de stad ook nog steeds heel vele leuke dingen met zich mee. Het Koningsdagfeest op de Ambassade was een groot succes, het aantal mensen dat we hier leren kennen, en de bijbehorende social events, breiden zich in rap tempo uit en op de compound is het ook een aardige dolle boel. En als de honden hier tijdens het uitlaten een beetje idioot doen is dat 9 van de 10 keer een aapje, waar ik nog steeds echt blij van wordt. Woensdag ga ik met de dame waar ik tegenwoordig altijd gezellig de hondjes mee uitlaat naar een arbeidsproject voor lokale alleenstaande moeders om te kijken of we nog wat nuttigs kunnen doen en over anderhalve week staat een tripje Tanzania op het programma (Lake Natron en de Ngorongoro krater). Met ons hoef je dus nog steeds geen medelijden te hebben.
-
12 Mei 2014 - 18:03
BE:
Klinkt gelukkig nog steeds als TIA. -
12 Mei 2014 - 20:31
Chris:
Ha ha !!
nog een man, eentje is genoeg denk, ofnie ? Wijfke stay strong, luister goed naar dat stemmetje, en als het heeeeel hoog en hysterisch gaat klinken, dan ben ik t ;)
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ( ook voor de kinders, mis ze, col ook, super foto's !! ) -
12 Mei 2014 - 21:32
Chantal:
Ha meissie, wat een verhalen... je maakt in ieder geval genoeg mee voor een carriere als top blogger met een speciaal talent voor catchy titels :-) Gelukkig is je huis en omgeving ook zonder spullen prachtig. En ik vrag me nog wel af.. waar is formulier PRO1A in het verhaal - misschien is dat de sleutel tot succes haha. Hoop dat je overwegend kunt genieten van alle gekte,xxxxx Chantal -
13 Mei 2014 - 13:50
Moeders:
wat een feest allemaal, met en zonder aanhalings teken(s)
je hoeft je in ieder geval niet te vervelen
geniet ze xxxx -
13 Mei 2014 - 21:51
Trudy En Gerard B.:
Leuk om te lezen hoe het met jullie gaat.Ondanks de tegenslagen hebben we nog geen medelijden.Het is ook hilarisch. Knuffel voor jullie beiden. -
26 Mei 2014 - 01:20
Stief:
Met een Caribische vertraging eindelijk in alle rust het verhaal weer gelezen. Op Curacao hebben we Bennie. Hij regelt alles voor auto's: keuringen, verzekeringen, overschrijvingen. Voor een kleine onkostenvergoeding. Volgens mij moeten ze daar bij jullie ook wel een Bennie hebben...... Blijf genieten daar!! -
26 Mei 2014 - 01:20
Stief:
Met een Caribische vertraging eindelijk in alle rust het verhaal weer gelezen. Op Curacao hebben we Bennie. Hij regelt alles voor auto's: keuringen, verzekeringen, overschrijvingen. Voor een kleine onkostenvergoeding. Volgens mij moeten ze daar bij jullie ook wel een Bennie hebben...... Blijf genieten daar!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
